Kar yangınlarındayım, kor ateşlerdeyim. Kapısında olmaya ve kapısında ölmeye ahdettiklerim kapılarına kilit üstüne kilit vurup Kaf Dağı’nın öte yüzüne göç ettiler. Dağları aşmaya, dağın öte yüzüne göç etmeye mecalim yok. Yüreğim, göç mevsiminde ıssızlaşan koyaklar gibi tenha; bedenim, göç etmekten yorulmuş Yörükler gibi bitap. Kapıların önünde, dağların eteğinde kaldım.
Mecnun’a bir selam çakıp çöllerden geçmeye, Ferhat’a uzaktan el edip dağları aşmaya ahdetmişken; çoktan razıyken Mecnun’u kavuran sıcaklara ve Ferhat’ı üşüten dağların ayazına yüreğim ayazlarda kaldı. Yüreği ayazda kalanların titremesi sardı bedenimi ve ruhumu. Mecnun’a sırdaş, Ferhat’a yoldaş sanırken kendimi; sırların sınırında, yolların başlangıç noktasında kaldım. Mecnun zaten razıydı çöllere ve Ferhat her şeye razı adamların tevekkülüyle deliyordu dağları, olan bana oldu. İçimde bir Mecnun vardı, gönlümde bir Ferhat, ikisi de terk ettiler beni. Ve ben böyle yapayalnız ne ayazlara dayanabilirim ne de çöllerin sıcağına.
Kar yangınlarındayım, kor ateşlerde. Kapıların önünde oturup türküler söylüyorum, dağın öte yüzünü düşünüp hüzünlü bir uzun hava tutturuyorum. Ve sesim bana geri dönüyor. Hiçbir yüreğe değmeyen, hiç kimseye duyuramadığım bu sesler boğazıma diziliyor. Ve terk ediyorum türküleri, uzun havalardan firar ediyorum. Dağlara hasret bir adamın, dağlanmış yüreğini taşıyorum içimde. Dağları aşmaya mecali kalmamış bir adamın çaresizliği dilimde.
Kapıları açmaya ve dağları aşmaya; kışlardan ve yazlardan yüreğimi koruyarak geçmeye artık mecalim yok. Yoklukların orta yerinde kaldım. Yok olup gidenler, yokluğunda beni var edenler, varlığıma şahadet edenler şahitlikten feragat ettiler. Bense hiçbir şeyden feragat etmedim. Hala aynı yerdeyim, hala aynı hikâyedeyim; ama artık hikâyeye bir cümle, türkülere bir dize eklemeye mecalim kalmadı. Tükendi sözüm, tükendi gücüm; güç bela yaşıyorum, güç bela yürüyorum yollarda.
Kar yangınlarındayım, kor ateşlerdeyim. Yangınlara ve ateşlere alıştı bedenim; bütün zorluklara razı yüreğim isyanda. Kapılara dayanmaktan ve kapıları zorlamaktan nasır tuttu yüreğim.
Zeyyat Şahin